Οι τάξεις της εξ αδιαθέτου διαδοχής (όταν δηλαδή δεν υπάρχει διαθήκη) ρυθμίζονται στο νόμο και αποτελούνται από τον κύκλο των συγγενών του διαθέτη. Κύριο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι ο αποκλεισμός των προσώπων μίας τάξης από την περιουσία, στην περίπτωση κατά την οποία υπάρχουν πρόσωπα ικανά να κληρονομήσουν τα οποία ανήκουν σε προηγούμενη τάξη.
Πρώτη: Στην πρώτη τάξη καλούνται οι κατιόντες του κληρονομούμενου. Οι κατιόντες κατανέμονται σε ρίζες, π.χ. η ρίζα περιλαμβάνει το γιο, μετά τον εγγονό και μετά το δισέγγονο.
Ο πλησιέστερος αποκλείει τον πιο μακρινό της ίδιας ρίζας, δηλαδή στο παράδειγμα ο γιός αποκλείει τον εγγονό. Αν ο πλησιέστερος κατιών δε ζει, στη θέση του υπεισέρχεται ο αμέσως απώτερος, δηλαδή ο εγγονός υπεισέρχεται στη θέση του γιού (και πατέρα του) που δεν ζει κατά το μοίρασμα (επαγωγή) της κληρονομίας.
Δεύτερη: Στη δεύτερη τάξη ανήκουν οι γονείς του κληρονομουμένου μαζί με τους αδελφούς του, καθώς και τα τέκνα και οι εγγονοί των αδελφών, εφόσον αυτοί δε ζουν.
Τρίτη: Στην τρίτη τάξη καλούνται οι παππούδες και γιαγιάδες του κληρονομούμενου και από τους κατιόντες αυτών, τα τέκνα και οι εγγονοί.
Τέταρτη: Σε αυτήν την τάξη καλούνται οι προπαππούδες και οι προγιαγιάδες του κληρονομούμενου.
Ο/Η σύζυγος που επιζεί καλείται με τους συγγενείς της πρώτης τάξης σε ποσοστό 25% (1/4 επί του συνόλου της περιουσίας) και με τους συγγενείς των υπόλοιπων τάξεων στο 50% (1/2). Παίρνει πάντα, ανεξαρτήτου τάξεως, τα έπιπλα, σκεύη, ρούχα και άλλα οικιακά αντικείμενα που είτε χρησιμοποιούσε μόνος του ή από κοινού με τον θανόντα σύζυγο. Ο/Η σύζυγος μπορεί να αποκλειστεί από την εξ αδιαθέτου διαδοχή αν ο κληρονομούμενος πριν πεθάνει και έχοντας βάσιμο λόγο διαζυγίου είχε ασκήσει αγωγή διαζυγίου.
Πέμπτη: Στην πέμπτη τάξη, αν δεν υπάρχουν δηλαδή συγγενείς της πρώτης, δεύτερης, τρίτης και τέταρτης τάξης, καλείται μόνος του ο επιζών σύζυγος ως κληρονόμος σε όλη την κληρονομία.
Έκτη: Στην έκτη τάξη, αν δεν υπάρχει κανένας συγγενής των υπολοίπων τάξεων ούτε επιζών σύζυγος, καλείται το δημόσιο, το οποίο άλλωστε δε διατηρεί δικαίωμα αποποίησης της κληρονομιάς, ενισχύοντας την έννοια της ασφάλειας των συναλλαγών, προκειμένου να μην καταστεί η περιουσία του διαθέτη ανεκμετάλλευτη και αδρανής.
Πηγή: https://www.lawspot.gr/
